Waarom het wonen in een Thuishuis Betty flink tegenvalt

Betty is alleenstaand, 60+ en woont in een Thuishuis. Ze heeft een eigen appartement en kan gebruik maken van de gezamenlijke voorzieningen en activiteiten ondernemen met de andere zes bewoners. Dat laatste gaat echter nogal mis. Ze wil graag haar ervaringen met ons delen.

De vergrijzing neemt toe en daarmee ook nieuwe mogelijkheden voor woonvormen waarbij mensen samen oud kunnen worden. Eén van die woonvormen is een Thuishuis, waar mensen ouder dan zestig jaar terecht kunnen om ‘op een leuke manier ouder te worden’, zo staat op de website van het Thuishuis in Amstelveen omschreven. Eén van die bewoonsters is Betty van der Wilt, 65 jaar.

In een Thuishuis, waar er meerdere van zijn in Nederland, hebben bewoners een eigen appartement met een woonkamer, slaapkamer en een badkamer. Daarnaast zijn er faciliteiten waar de bewoners gezamenlijk kunnen koken of op een andere manier elkaar kunnen ontmoeten. Een woningcoöperatie verhuurt de appartementen als sociale huurwoningen.

Enthousiast was haar reactie niet

Betty stapte zo’n vier en een half jaar geleden in. “Ik wilde onder de mensen zijn,” vertelt ze nadat ik haar bel naar aanleiding van een reactie op één van onze artikelen over gezamenlijke woonvormen. Erg enthousiast was die reactie op ‘samen wonen’ niet. Hoe kan dat, want Thuishuizen beloven toch veel goeds?

“Ik begon heel enthousiast,” vertelt Betty. “Via een medische indicatie verhuisde ik terug naar Amstelveen. Ik heb sinds 1976 in Amstelveen gewoond, maar omwille van de sociale contacten was ik in mei 2008 verhuisd naar Oss, waar mijn zus en haar gezin woont. Ik zag het helemaal zitten: lekker bij elkaar eten, samen er op uit gaan, maar in de praktijk kwam er niet veel van terecht. Ik voelde me alleen en ben in november 2011 weer naar Amstelveen terug verhuisd. Eerst kwam ik in m’n eentje in een tweekamerflat terecht, maar toen ik later hoorde over het Thuishuis, leek me dat wel wat.”

‘Ik wil onder de mensen zijn’

Betty, geboren Amsterdamse, houdt van mensen om zich heen. “Ik heb jarenlang als administratief medewerkster gewerkt. Als je dan met pensioen gaat, valt er veel weg. Momenteel doe ik vrijwilligerswerk bij ontmoetingscentra. Ik ben er gastvrouw, werk achter de balie en lees met buitenlandse kinderen. Heerlijk om te doen. Ik wil onder de mensen zijn en het geeft structuur aan mijn leven.”

Maar eenmaal in haar eigen huis, voelde ze zich toch vaak eenzaam. Ook omdat ze geen partner had. Na een traumatische jeugd trouwde ze op haar 21ste. Dat huwelijk hield vijf jaar stand. Op haar 26ste stond ze er weer alleen voor. “Ik heb in de jaren wel relaties gehad, maar getrouwd ben ik nooit meer.” Toen ze op een kaartje van Thuishuis Amstelveen zag staan ‘Samen op een prettige manier ouder worden’, huurde ze er in 2014 een appartement.

‘Al snel kwam de klad erin’

“De locatie is schitterend. Het gebouw telt een groot aantal appartementen waarvan er zeven bij het Thuishuis horen. Er is een grote gezamenlijke keuken, er staat een tv, er is een hobbykamer, een logeerkamer en een gezamenlijk terras. Het is de bedoeling dat niets moet, dat je zelfstandig bent, je privacy hebt, maar dat je wel samen dingen kunt ondernemen. In het begin gebeurde dat ook. Als iemand besloot in de gezamenlijke keuken een maaltijd te maken, kon je je daar op inschrijven. Je deelde de kosten en at gezellig met elkaar. Maar al snel kwam de klad erin.”

Niet iedereen kon het namelijk altijd evengoed met elkaar vinden. “Ik vond het vaak behoorlijk kinderachtig en kortzichtig, maar het gebeurde. Eerst was er nog een coördinatrice die de boel bij elkaar hield als je er gezamenlijk niet uitkwam, maar die is verdwenen. Het bestuur, bestaande uit vijf buitenstaanders, de directeur en een psychologe, hielp ons ook nog wel op de rit, maar er kwamen zoveel wisselingen binnen dat bestuur dat ook daar in de loop van de tijd niets meer van terecht kwam.”

‘Kom op zeg, dat is mijn leven’

Volgens Betty zijn er nogal veel wisselingen van huurders en zitten er vaak rare snuiters tussen. “Er zijn twee bewoners waar ik het niet op heb. Eentje is er jaloers omdat ik sinds een jaar een vriend heb. Ik ging regelmatig met haar gezellig naar de film of een terrasje pakken. Dat heb ik nooit gelaten vanwege die vriend, maar toch… ze kan er niet goed mee omgaan. Er is zelfs geklaagd over het feit dat mijn vriend in de weekenden bij mij is. Kom op zeg, dat is mijn leven. Ik betaal de huur en heb mijn privacy.”

“En er is een bewoner die mij begluurt en keer keihard tegen mijn voordeur trapte. Ik heb een mail verzonden aan de woningbouwvereniging vanwege deze overlast. Ik voel me er niet veilig door en binnenkort heb ik hier een gesprek over met het steunpunt. Ik wil hier wel blijven wonen, maar dit soort dingen staan de gezelligheid van gezamenlijk wonen wel in de weg. Bij mij is de koek op. Ik doe nergens meer aan mee. In mijn eigen appartement is het goed, maar daarbuiten verzieken mensen de boel.”

Ook een verhaal over een gezamenlijke woonvorm waar we eerder al over schreven? Werkt het voor jou wel? Mail julia@50plusinnederland.nl Ik neem dan contact met je op.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top